Kultura polityczna i patologie władzy

Patologie władzy, czyli jak kultura władzy ulega degeneracjom

Fiszki wspierające podstawy wiedzy o społeczeństwie przydadzą się nie tylko licealistom, ale i studentom rozpoczynającym studia politologiczne lub socjologiczne. Zagadnienie władzy politycznej to także kwestia patologii władzy. I w tej dziedzinie fiszki porządkują zagadnienie nie tylko definicją, ale i przykładami. Definicja patologii władzy wyjaśnia, że ową patologią są "wszelkie zjawiska związane ze sprawowaniem władzy, które odbiegają od ogólnie przyjętych norm". Przy czym normy te bywają nie tylko prawne, wyrażone wprost, ale i społeczne, czasem na granicy werbalizacji, a więc możliwości słownego sformułowania. Od czasów starożytnej refleksji nad władzą, a zwłaszcza dzieła - "Polityki" Arystotelesa założenie, że władza ma służyć ogółowi i dobru wszystkich obywateli było podstawą rozumienia sfery publicznej jako agory. Władza miała wspierać społeczeństwo. Patologie władzy pojawiły się jednakże tak szybko, jak tylko z władzą zaczęto łączyć wszelkie przywileje, od finansowych do wysokiego statusu społecznego.

Patologie władzy - jakie to zjawiska?

Patologie władzy to między innymi: biurokracja, centralizacja, korupcja, partykularyzm, nepotyzm, klientelizm i brutalizacja polityki. Każde z tych pojęć zostało szczegółowo omówionych w zestawie fiszek. Władza stosowane wbrew zasadzie dobra wspólnego może wygenerować szereg patologii, które jednakże wcale nie dowodzą, że demokracja jest systemem wadliwym. Wadliwe są tylko jej patologie. Patologie władzy to nie jest argument na rzecz przejmowania władzy przez jakiekolwiek grupy interesu.