1. estonteco
Je via estonteco!
Mia intereso celas al la estonteco, ĉar en ĝi mi pasigos la reston de mia vivo.
Ili ankoraŭ estas en suba ligo, sed en nemalproksima estonteco ili prenos la lokon apud vi.
Homo pasigas sian vivon rezonante pri la estinteco, plendante pri la estanteco kaj tremante pri la estonteco.
La estonteco de la homaro restas nedifinita ĉar ĝi dependas de ĝi.
La nuntempa problemo estas, ke la estonteco ne plu estas, kiu ĝi estis.
Kiel feliĉas la tempo de infaneco kaj plenkreskiĝo! Ĉiam la ĝuo estanteca, forgesema pri la estinteco, senzorga pri la estonteco.
La estonteco de nia entrepreno estas en danĝero. Dum pasintaj jaroj ni konstante havis deficitojn.
Estas nek estinteco, nek estonteco; ĉio disvolviĝas en ĉiama estanteco.
La defioj de la estonteco postulas, ke oni superu la antagonismojn trafantajn la socion.
La estinteco estas nur konebla, ne ŝanĝebla. La estonteco estas nur ŝanĝebla, ne konebla.
Danke la agronomian evoluon la monda nutraĵoproduktado sukcesis sekvi la loĝantaran kreskon, sed nur malprofite al la estonteco.
Ni ĉiuj havas ligojn al la pasinteco, al la estonteco kaj ankaŭ al la nuno.
Ridetante ili ambaŭ ekiris al sia brila estonteco.
Mia estonteco estas forte ligita kun la financoj de mia firmao.